Dün gece rüzgâr 7 kuvvete kadar yükseldi. Rüzgârla birlikte dalgalar da hemen büyüdü. Hava karanlık olmasına rağmen, yıldızların ışığında arkadan gelen dalgaların Uzaklar II’yi kaldırıp ileri ittiğini görebiliyorduk. Tekne bu şiddette havaya alışık… Başka zaman olsa zorlanmadan yol alırdı. Ancak bu sefer epey hırpalandık. Güneydoğudan gelen iri okyanus soluganlarıyla rüzgârın kaldırdığı dalgalar çarpışınca ortaya karmakarışık bir deniz çıktı. Sabaha kadar yalpalayarak seyrettik. Ana yelken bir kere tersten dolup kavança etti. Dümene koşup tekneyi topladık.
Sabah yelkende küçük bir delik açıldığını fark ettik. Gurcatalara sürünmekten kumaş delinmiş. Daha fazla büyümemesi için yelkeni indirip arkası yapışkanlı bezle yamadık. Artık sallanan teknenin üzerinde ne kadar yapabildiysek… İlk demir yerinde direğe çıkıp gurcataların uçlarını tekrar sarmak gerekiyor. Arjantin’de deri bolmuş. Belki uygun malzeme bulup deri kılıf dikeriz. Hem daha sağlam olur, hem de şık durur.
Uzun süre kaldığımız Santa Catarina Adası’ndan nihayet dün öğle saatlerinde ayrıldık. Önümüzde üç günlük uygun bir hava aralığı var. Hoş! Buraların uygun havaları bile böyle oluyor. Kuvvetli rüzgâr, karışık denizler… Arkasından yeni bir soğuk cephe üzerimize gelecek. Şu anda Brezilya’nın güney sahilleri boyunca güney batıya doğru seyrediyoruz. Uruguay sınırındaki Rio Grande Sul’e kadar 350 mil yolumuz var. Kısmetse yarın gece varacağımızı tahmin ediyoruz. Yalpaya henüz alışamadım, yazmak zor oluyor.
Saat 19.00 GMT’de mevkiimiz: 30 derece 35 dakika Güney, 049 derece 42 dakika Batı.